Wydawca treści
Ochrona lasu
Lasy Nadleśnictwa Lubniewice ze względu na swój charakter – lite drzewostany sosnowe, występujące w jednym zwartym kompleksie - należy zaliczyć do bardzo mocno narażonych na szkody ze strony szkodników pierwotnych. W minionym dziesięcioleciu w lasach Nadleśnictwa miało miejsce kilka masowych pojawów tych szkodników.
W roku 1995 d-stany Nadleśnictwa zostały zaatakowane przez boreczniki sosnowe. Ograniczanie liczebności prowadzono na powierzchni 17 154 ha z pozytywnym skutkiem.
W roku 2002 ograniczano gradację barczatki sosnówki i brudnicy mniszki na łącznej powierzchni 4816 ha. W roku 2003 masowo wystąpiła brudnica mniszka, której gradacja ograniczana była chemicznie na powierzchni 5405 ha. Ponowne ograniczenie gradacji barczatki sosnówki miało miejsce w latach 2007 na powierzchni prawie 340 ha, w 2008 roku - 1958 ha, a także w 2013 roku na powierzchni przekraczającej 10250 ha.
Według prognozy na 2006 rok zaplanowano ograniczanie liczebności boreczników, które mogą wystąpić w stopniu zagrażającym trwałości drzewostanów na powierzchni 700 hektarów.
Najistotniejszym problemem na terenie Nadleśnictwa są szkody od zwierzyny łownej. O ile w 2000 roku odnotowano uszkodzenia młodników i upraw na powierzchni 1402 ha w tym na 648 ha szkody istotne (pow. 20 %) to w 2005 r uszkodzonych było 358 ha w tym na 24 ha powyżej 20 %. Od kilku już lat Nadleśnictwo, jako podstawową metodę mającą na celu ograniczenie tych szkód stosuje grodzenie upraw i cennych domieszek liściastych. Ponadto uprawy zabezpiecza się repelentami a młodniki osłonkami.
Stopniowe zmniejszenie się poziomu szkód spowodowanych przez zwierzynę płową jest przede wszystkim efektem prowadzenia przez nadleśnictwo prawidłowego nadzoru nad gospodarką łowiecką prowadzoną przez koła łowieckie.
Innym ważnym czynnikiem powodującym straty w lasach Nadleśnictwa Lubniewice jest wiatr. W 2002 roku huraganowy wiatr spowodował szkody, w wyniku których usunięto 7,1 tys. m3 drewna. W 2004 zaś szkody te wyniosły ok. 1300 m3.
Najnowsze aktualności
Kilkadziesiąt nowych rezerwatów przyrody jeszcze w tym roku!
Kilkadziesiąt nowych rezerwatów przyrody jeszcze w tym roku!
Mirachowska Struga, leżąca na terenie Nadleśnictwa Kartuzy (RDLP w Gdańsku), z bardzo dobrze zachowanym kompleksem torfowisk lub Pamięcińskie Lasy Zboczowe, położone na terenie Nadleśnictwa Rzepin (RDLP w Szczecinie), porastające wapienne zbocza pełne źródlisk to tylko dwa spośród kilkudziesięciu rezerwatów przyrody, które mogą być powołane na terenie Lasów Państwowych jeszcze w tym roku!
100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych to inicjatywa, w ramach której leśnicy zgłaszają i będą zgłaszać kolejne obszary, które odznaczają się wysokimi walorami przyrodniczymi. Już dzisiaj 86% z ponad 1500 polskich rezerwatów znajduje się na gruntach Lasów Państwowych. Zajmują one powierzchnię równą kilku parkom narodowym.
Wiosną br. z nadleśnictw z całego kraju wpłynęło do Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych ponad 200 propozycji nowych rezerwatów. Nad analizą tych dokumentów pracowały zespoły składające się z przedstawicieli poszczególnych regionalnych dyrekcji LP (RDLP) oraz Regionalnych Dyrekcji Ochrony środowiska (RDOŚ). Ze zgłoszonych propozycji zostało wytypowanych ponad 140 obiektów, które podlegają dalszemu procedowaniu. Wszystkie są już po lustracjach terenowych przeprowadzonych przez zespoły RDOŚ-RDLP oraz dokładnej analizie pod kątem dokumentacji przyrodniczej. Istnieje realna szansa, że 80 z nich zostanie powołana jeszcze w tym roku.
Dolina Mirachowskiej Strugi - lewego dopływu rzeki Łeby, (znajdująca się na terenie Nadleśnictwa Kartuzy (RDLP w Gdańsku) to teren z bardzo dobrze zachowanymi kompleksami torfowisk źródliskowych i dobrze wykształconymi lasami łęgowymi oraz grądami. Ale to nie tylko bogata roślinność jest wyznacznikiem potrzeby stworzenia tam rezerwatu przyrody. Na tym terenie występują rzadkie chrząszcze z rodziny kózkowatych związane z martwym drewnem, np. zmorsznik sześcioplamek (Anoplodera sexguttata) czy rzemlik punktowany (Saperda perforata). Wody Mirachowskiej Strugi zamieszkują m.in.: minóg strumieniowy (Lampetra planeri) czy śliz (Barbatula barbatula), a we wcześniejszych latach widziano tam również zanikającego na Pomorzu, reliktowego głowacza pręgopłetwego (Cottus poecilopus).
Pamięcińskie Lasy Zboczowe, położone na terenie Nadleśnictwa Rzepin (RDLP w Szczecinie), to niezwykle malowniczy obszar w obrębie Lubuskiego Przełomu Odry. W porastającym gliniaste, wapienne zbocza lesie spotkamy pomnikowe okazy dębów szypułkowych i wiązów szypułkowych. Zbocza przełomu Odry to także teren pełen źródlisk.
Puszcza Knyszyńska (RDLP w Białymstoku) ma szansę wzbogacić się o dwa rezerwaty. Jeden z nich to rozległe torfowisko wysokie, wokół którego występuje wąski pas boru łochyniowego, olsu oraz torfowo-brzozowego lasu bagiennego. To teren uroczyska Moskal (znanego także pod nazwą Łazarz), położonego ok. 20 km na północ od Białegostoku. Tereny torfowisk są niezwykle cenne dla zachowania i utrzymania wody w lesie. Nieco bliżej Białegostoku znajduje się obszar leśny z przepływającą tam rzeką Bartoszychą. To leśny teren z dużą ilością martwego drewna, zarówno leżącego jak i stojącego. Spotkać tam można chronionego dzięcioła trójpalczastego (Picoides tridactylus) oraz dzięcioła białogrzbietego (Dendrocopos leucotos). To także miejsce, gdzie mamy szansę zobaczyć chronione owady: zgniotka cynobrowego (Cucujus cinnaberinus) – chrząszcza z rodziny zgniotkowatych czy ponurka Schneidera (Boros schneideri) – rzadkiego chrząszcza zaliczanego do reliktów lasów pierwotnych!
Proces powoływania rezerwatów przyrody jest dość skomplikowany. Wymaga szczegółowych analiz i rozpoznania w terenie. To od Regionalnych Dyrekcji Ochrony Środowiska zależy, kiedy dany rezerwat zostanie powołany.