Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Lasy Nadleśnictwa Lubniewice ze względu na swój charakter – lite drzewostany sosnowe, występujące w jednym zwartym kompleksie -  należy zaliczyć do bardzo mocno narażonych na szkody ze strony szkodników pierwotnych. W minionym dziesięcioleciu w lasach Nadleśnictwa miało miejsce kilka masowych pojawów tych szkodników.

W roku 1995 d-stany Nadleśnictwa zostały zaatakowane przez boreczniki sosnowe. Ograniczanie liczebności prowadzono na powierzchni 17 154  ha z pozytywnym skutkiem.

W roku 2002 ograniczano gradację barczatki sosnówki i brudnicy mniszki  na łącznej powierzchni 4816 ha. W roku 2003 masowo wystąpiła brudnica mniszka, której gradacja ograniczana była chemicznie na powierzchni 5405 ha. Ponowne ograniczenie gradacji barczatki sosnówki miało miejsce w latach 2007 na powierzchni prawie 340 ha, w 2008 roku - 1958 ha, a także w 2013 roku na powierzchni przekraczającej 10250 ha.
Według prognozy na 2006 rok  zaplanowano ograniczanie liczebności boreczników, które mogą wystąpić w stopniu zagrażającym trwałości drzewostanów na powierzchni 700 hektarów.
Najistotniejszym problemem na terenie Nadleśnictwa są  szkody od zwierzyny łownej. O ile w 2000 roku odnotowano uszkodzenia młodników i upraw na powierzchni 1402 ha w tym na 648 ha szkody istotne (pow. 20 %) to w 2005 r uszkodzonych było 358 ha w tym na 24 ha powyżej 20 %. Od kilku już lat Nadleśnictwo, jako podstawową metodę mającą na celu ograniczenie tych szkód stosuje grodzenie upraw i cennych  domieszek liściastych. Ponadto uprawy zabezpiecza się repelentami a młodniki osłonkami.

Stopniowe zmniejszenie się poziomu szkód spowodowanych przez zwierzynę płową jest przede wszystkim efektem prowadzenia przez nadleśnictwo prawidłowego nadzoru nad gospodarką łowiecką prowadzoną przez koła łowieckie.
                       
Innym ważnym czynnikiem powodującym straty w lasach Nadleśnictwa Lubniewice jest wiatr. W 2002 roku huraganowy wiatr spowodował szkody, w wyniku których usunięto 7,1 tys. m3 drewna. W 2004 zaś szkody te wyniosły ok. 1300 m3.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa Lubniewice położone są w III Krainie - Wielkopolsko - Pomorskiej, 4 Dzielnicy – Kotliny Gorzowskiej - Mezoregionie a. – Pradoliny Warty oraz 6 Dzielnicy – Pojezierza Lubuskiego - Mezoregionie a. – Ziemi Lubuskiej.

Mezoregion Pradoliny Warty obejmuje swym zasięgiem niemal całość obszaru leśnego Nadleśnictwa. Południową granicę wyznacza krawędź pradoliny Warty biegnąca na linii Jezioro Janie - Jezioro Jarnatowskie - oddział 680. Jego powierzchnię pokrywają głównie piaski sandrowe oraz rzeczne tarasów akumulacyjnych, na których miejscami uformowały się  wydmy. Mezoregion Pradoliny Warty charakteryzuje teren nizinny równinny płaski z południkowo przebiegającymi dolinami rzek Lubniewka i Postomia. Mezoregion Ziemi Lubuskiej obejmuje część położoną na wysoczyźnie morenowej, charakteryzuje się głównie krajobrazem pagórkowatym i sandrowym pojeziernym. Dominującym utworem geologicznym są piaski akumulacji lodowcowej oraz piaski sandrowe. Przeważającą rzeźbą terenu jest teren nizinny pagórkowaty z miejscowymi deniwelacjami wynoszącymi nawet 25m, która została ukształtowana podczas ostatniego zlodowacenia bałtyckiego w stadiałach pomorskim i poznańskim. Pod względem ukształtowania powierzchni terenu obszar Nadleśnictwa przedstawia się jako obszar średnio urozmaicony. Najniżej położonym punktem na omawianym terenie są fragmenty lasu w dolinie Warty – 18m n.p.m. Najwyższym punktem jest wzniesienie w oddziale 588 z rzędną 99,4m n.p.m.

Pod zarządem Nadleśnictwa Lubniewice znajduje się niemal 18 tys. ha lasów.


Powierzchnię całego Nadleśnictwa Lubniewice budują utwory czwartorzędowe, których podłoże stanowią osady zaliczane do trzeciorzędu. Osady trzeciorzędowe (mioceńskie i plioceńskie) zalegają na utworach mezozoicznych z okresu górnej kredy. Osady czwartorzędowe podzielone zostały na osady plejstoceńskie i holoceńskie oraz osady pośrednie tworzące się w epokach lodowcowych. Plejstocen reprezentują osady pozostawione przez lądolód skandynawski, natomiast holocen - torfy, mursze i utwory mineralne współczesnych dolin rzecznych.

Z budową geologiczną ściśle związane są szata roślinna i świat zwierzęcy, tworzące razem całą gamę przeróżnych ekosystemów. Dla nas, leśników, najważniejsze to ekosystemy leśne i związane z nimi ekosystemy łąk śródleśnych i stref ekotonowych (specyficzne partie drzewostanów, znajdujące się na przejściu pomiędzy lasem i krajobrazem otwartym lub na przejściu pomiędzy różnymi drzewostanami we wnętrzu kompleksów leśnych). Ta ścisła zależność biocenozy leśnej i biotopu oraz znaczna ich różnorodność spowodowały, że wydzielono kilkanaście typów siedliskowych lasu.

Dominującym siedliskowym typem lasu w Nadleśnictwie jest Bśw zajmujący przeszło 58% powierzchni leśnej Nadleśnictwa, z rosnącą na nim w prawie 100% sosną głównie II bonitacji. Istotne znaczenie mają także BMśw, LMśw i Ol zajmujące odpowiednio przeszło 31%, 7% i 1%. Pozostałe Bb, BMw, BMb, LMw, LMb, Lśw, Lw, OlJ i Lł zajmują łącznie niespełna 3% powierzchni leśnej Nadleśnictwa. Zdecydowanie dominują siedliska świeże - prawie 97% powierzchni, siedliska wilgotne i bagienne zajmują nieco ponad 3% powierzchni.

Szata roślinna ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa. Krzewy i rośliny runa to ważne jego elementy składowe. Spośród nich na naszym terenie występuje kilkadziesiąt gatunków podlegających ochronie gatunkowej.  Stanowiska występowania tych roślin chroni się u nas czynnie, a więc nie prowadzi się tu prac gospodarczych, mogących je zniszczyć. Chronione są także najokazalsze egzemplarze drzew w ramach pomników przyrody.


Bielik - Haliaeetus albicilla

Bielik (5 tygodniowe pisklę) - Haliaeetus albicilla jest jednym ze zwierząt chronionych żyjących na terenie naszego nadleśnictwa (fot. arch. nadleśnictwa)

Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Gromada ssaków reprezentowana jest przez podstawowe gatunki łowne: jelenia, sarnę, dzika, daniela, zająca, lisa, jenota, borsuka, kunę, norkę, tchórza i piżmaka. Z ciekawszych zwierząt chronionych odnotowano występowanie rzadkich gatunków owadów - jelonka rogacza, kozioroga dębosza, pachnicy dębowej oraz poczwarówek - zwężonej i jajowatej. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych: bociana czarnego, błotniaka stawowego, puszczyka, sowę uszatą oraz bielika.

Z gromady gadów występują u nas jaszczurka zwinka, padalec oraz zaskroniec. Z płazów występują m.in. kumak nizinny, traszki, rzekotka drzewna, ropucha szara, zielona oraz paskówka.