Wydawca treści
Hodowla lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Odnowienia na powierzchni otwartej. Zdecydowana większość powierzchni odnowień zrębów przypada na siedlisko Bśw i słabszego BMśw. Marginalną powierzchnię z drzewostanów przewidzianych do zagospodarowywania rębniami zupełnymi zajmują olsy i inne siedliska, głównie z uwagi na ich nieznaczny udział w strukturze siedlisk Nadleśnictwa oraz cenny pod względem przyrodniczym charakter rosnących na nich drzewostanów. Odnawianie na zrębach zupełnych prowadzone jest w oparciu o odnowienie sztuczne z sadzenia i odnowienie naturalne z obsiewu bocznego. Wykonujemy ja na średnio na 145 ha rocznie.
Odnowienia pod osłoną. Z uwagi na dominujący udział So w drzewostanach Nadleśnictwa i zdecydowaną przewagę BMśw i LMśw spośród powierzchni przeznaczonej do zagospodarowania rębniami złożonymi wiodącą rębnią jest IIIa, rzadziej IIIb. Stąd też prace odnowieniowe przy rębniach złożonych polegają głównie na sztucznym odnawianiu gniazd i powierzchni międzygniazdowej. W drzewostanach przewidzianych do użytkowania rębniami złożonymi, o pożądanym składzie gatunkowym, cięcia rębne wykonywane są w latach nasiennych, gdzie odpowiednio wcześnie przygotowano glebę pod obsiew. Nadleśnictwo realizuje również odnowienie pod osłoną na siedlisku Bśw z zastosowaniem rębni IIb lub IIa z naturalnym obsiewem So. W ramach tej grupy zabiegów wykonywane są również podsadzenia produkcyjne na ok. 3 ha rokrocznie. w drzewostanach 30-40letnich, na siedliskach LMśw i żyźniejszych BMśw. Głównym zadaniem podsadzeń jest zwięszenie produkcyjności i jakości drzewostanów, jak również powstrzymanie procesu borowacenia i monotypizacji siedlisk, a w przypadku gruntów porolnych podstawowym ich zadaniem jest zapobieganie dalszemu rozwojowi chorób korzeniowych i zadarnianiu gleby.
Wprowadzenie podszytów. Realizowane jest przez Nadleśnictwo głównie na siedliskach borowych. Zabieg ten ma na celu podniesienie żyzności gleby leśnej, poprawę niekorzystnych układów siedliskowo-drzewostanowych, poprawę stanu zdrowotnego i sanitarnego lasu, a także rozproszenie koncentracji zwierzyny płowej (ochrona upraw i młodników sosnowych).
Zabiegi pielęgnacyjne. Wykonywane zabiegi pielęgnacyjne mają różny charakter w zależności od okresu życia drzewostanu. W okresie uprawy prace pielęgnacyjne obejmują niszczenie chwastów, poprawę formy wzrostu drzew i prowadzenie czyszczeń wczesnych, których celem jest uzyskanie pożądanego składu gatunkowego i zmieszania oraz szybkie doprowadzenie do zwarcia. W okresie młodnika prowadzone są czyszczenia późne poprzez formowanie strzał z utrzymaniem zwarcia; dalsze kształtowanie składu gatunkowego i form zmieszania oraz zapewnienie stabilności drzewostanu. Prace pielęgnacyjne w okresie dojrzewania - trzebieże wczesne - mają na celu dalszą stabilizację drzewostanu, wybór i zachowanie odpowiedniej liczby drzew o najlepszej jakości i największej miąższości. Trzebieże późne wykonywane w drzewostanie dojrzałym mają na celu doprowadzenie go do etapu finalnego, jakim jest drzewostan dojrzały, przy jednoczesnym zapewnieniu wzmożonego przyrostu najlepszych drzew.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa Lubniewice położone są w III Krainie - Wielkopolsko - Pomorskiej, 4 Dzielnicy – Kotliny Gorzowskiej - Mezoregionie a. – Pradoliny Warty oraz 6 Dzielnicy – Pojezierza Lubuskiego - Mezoregionie a. – Ziemi Lubuskiej.
Mezoregion Pradoliny Warty obejmuje swym zasięgiem niemal całość obszaru leśnego Nadleśnictwa. Południową granicę wyznacza krawędź pradoliny Warty biegnąca na linii Jezioro Janie - Jezioro Jarnatowskie - oddział 680. Jego powierzchnię pokrywają głównie piaski sandrowe oraz rzeczne tarasów akumulacyjnych, na których miejscami uformowały się wydmy. Mezoregion Pradoliny Warty charakteryzuje teren nizinny równinny płaski z południkowo przebiegającymi dolinami rzek Lubniewka i Postomia. Mezoregion Ziemi Lubuskiej obejmuje część położoną na wysoczyźnie morenowej, charakteryzuje się głównie krajobrazem pagórkowatym i sandrowym pojeziernym. Dominującym utworem geologicznym są piaski akumulacji lodowcowej oraz piaski sandrowe. Przeważającą rzeźbą terenu jest teren nizinny pagórkowaty z miejscowymi deniwelacjami wynoszącymi nawet 25m, która została ukształtowana podczas ostatniego zlodowacenia bałtyckiego w stadiałach pomorskim i poznańskim. Pod względem ukształtowania powierzchni terenu obszar Nadleśnictwa przedstawia się jako obszar średnio urozmaicony. Najniżej położonym punktem na omawianym terenie są fragmenty lasu w dolinie Warty – 18m n.p.m. Najwyższym punktem jest wzniesienie w oddziale 588 z rzędną 99,4m n.p.m.
Pod zarządem Nadleśnictwa Lubniewice znajduje się niemal 18 tys. ha lasów.
Powierzchnię całego Nadleśnictwa Lubniewice budują utwory czwartorzędowe, których podłoże stanowią osady zaliczane do trzeciorzędu. Osady trzeciorzędowe (mioceńskie i plioceńskie) zalegają na utworach mezozoicznych z okresu górnej kredy. Osady czwartorzędowe podzielone zostały na osady plejstoceńskie i holoceńskie oraz osady pośrednie tworzące się w epokach lodowcowych. Plejstocen reprezentują osady pozostawione przez lądolód skandynawski, natomiast holocen - torfy, mursze i utwory mineralne współczesnych dolin rzecznych.
Z budową geologiczną ściśle związane są szata roślinna i świat zwierzęcy, tworzące razem całą gamę przeróżnych ekosystemów. Dla nas, leśników, najważniejsze to ekosystemy leśne i związane z nimi ekosystemy łąk śródleśnych i stref ekotonowych (specyficzne partie drzewostanów, znajdujące się na przejściu pomiędzy lasem i krajobrazem otwartym lub na przejściu pomiędzy różnymi drzewostanami we wnętrzu kompleksów leśnych). Ta ścisła zależność biocenozy leśnej i biotopu oraz znaczna ich różnorodność spowodowały, że wydzielono kilkanaście typów siedliskowych lasu.
Dominującym siedliskowym typem lasu w Nadleśnictwie jest Bśw zajmujący przeszło 58% powierzchni leśnej Nadleśnictwa, z rosnącą na nim w prawie 100% sosną głównie II bonitacji. Istotne znaczenie mają także BMśw, LMśw i Ol zajmujące odpowiednio przeszło 31%, 7% i 1%. Pozostałe Bb, BMw, BMb, LMw, LMb, Lśw, Lw, OlJ i Lł zajmują łącznie niespełna 3% powierzchni leśnej Nadleśnictwa. Zdecydowanie dominują siedliska świeże - prawie 97% powierzchni, siedliska wilgotne i bagienne zajmują nieco ponad 3% powierzchni.
Szata roślinna ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa. Krzewy i rośliny runa to ważne jego elementy składowe. Spośród nich na naszym terenie występuje kilkadziesiąt gatunków podlegających ochronie gatunkowej. Stanowiska występowania tych roślin chroni się u nas czynnie, a więc nie prowadzi się tu prac gospodarczych, mogących je zniszczyć. Chronione są także najokazalsze egzemplarze drzew w ramach pomników przyrody.
Bielik (5 tygodniowe pisklę) - Haliaeetus albicilla jest jednym ze zwierząt chronionych żyjących na terenie naszego nadleśnictwa (fot. arch. nadleśnictwa)
Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Gromada ssaków reprezentowana jest przez podstawowe gatunki łowne: jelenia, sarnę, dzika, daniela, zająca, lisa, jenota, borsuka, kunę, norkę, tchórza i piżmaka. Z ciekawszych zwierząt chronionych odnotowano występowanie rzadkich gatunków owadów - jelonka rogacza, kozioroga dębosza, pachnicy dębowej oraz poczwarówek - zwężonej i jajowatej. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych: bociana czarnego, błotniaka stawowego, puszczyka, sowę uszatą oraz bielika.
Z gromady gadów występują u nas jaszczurka zwinka, padalec oraz zaskroniec. Z płazów występują m.in. kumak nizinny, traszki, rzekotka drzewna, ropucha szara, zielona oraz paskówka.